اين مقاله شامل متن انگليسي به همراه فايل ترجمه مي باشد.

واژه« دارایی«در حسابداری و تجارت به معنای منابع کنترل شده است که توسط یک واحد اقتصادی مستقل و در نتیجه مبادلات و قراردادهایی که در گذشته صورت گرفته و یا مزایای اقتصادی قرار دادهای آتی بدست می آید .

ویژگی های دارایی

دارایی ها سه ویژگی مهم دارند:

1-آنها سود شرکت را که مستلزم داشتن ظرفیت مناسب ،کار غیر گروهی و یا ترکیب آن با دیگر دارائی های شرکت ،در مورد سود جهت یافته واحدهای تجاری ،مشارکت مستقیم یا غیر مستقیم برای شبکه جریانهای نقدینگی آتی در مورد سازمانهای بدون بازدهی برای ارائه خدمات مورد نیاز ترسیم می کنند.

2-یک واحد تجاری مستقل دارائی ها را در رساندن به سود دهی کنترل نماید

3-یک معامله یا قرارداد باعث می شود که حق کنترل سودی که در گذشته بدست آمده است به شرکت داده شود.

در مفهوم اصطلاح حسابداری مالی دستیابی به سود هی از لحاظ قانونی امکان پذیر می باشد و برای اینکه یک منبع مالی به عنوان دارایی محسوب شود کنترل این سود هی لازم نیست . مشروط به اینکه واحد اقتصادی مورد نظر بتواند کاربرد آن را توسط ابزار دیگری کنترل نماید.

این مقاله به بررسی رابطه بین دو منبع اصلی ریسک پیش‌فرض بانک، یعنی ریسک اعتباری و ریسک نقدینگی می پردازد. ما از نمونه ای استفاده می‌کنیم که در واقع  کلیه بانک‌های تجاری آمریکا در بین سالهای 1998 تا 2010 را در بر می‌گیرد و با استفاده از آن رابطه بین این دو منبع ریسک در سطح سازمانی بانک و نحوه تاثیرگذاری این رابطه بر احتمالات پیش‌فرض را مورد تحلیل قرار می‌دهیم. نتایج ما نشان می‌دهند که هر دو گروه ریسک یک رابطه متقابل همزمان یا دارای تاخیر زمانی که ازلحاظ اقتصادی معنادار باشد، را ارائه نمی‌کنند.بااین‌حال، بر احتمال پیش‌فرض بانک تاثیرگذار هستند. این تاثیر دوگانه است: در حالی که هر دو ریسک به‌صورت مجزا احتمال پیش‌فرض را افزایش می‌دهند، اثر تعامل آنها به سطح کلی ریسک بانکی بستگی دارد و می‌توانند ریسک پیش‌فرض را افزایش یا کاهش دهد. این نتایج بینش های جدیدی در مورد  درک ریسک بانکی ارائه می کند و از اقدامات نظارتی  اخیر که هدف آنها بهبود مدیریت ریسک اعتباری و نقدینگی بانک‌ها بوده است، پشتیبانی می کند.