بهرام حیدری نویسندهٔ بختیاری ایرانی است. او از نویسندگان نوگرای دهه‌های
۱۳۵۰ و ۱۳۶۰ است و به همراه نویسندگان دیگری از جمله عدنان غریفی، ناصر
تقوایی، احمد محمود، احمد آقایی، منصور خاکسار، پرویز مسجدی، حسین رحمت،
علی گلزاده، مسعود میناوی، ناصر مؤذن، محمد ایوبی، پرویز زاهدی و نسیم
خاکسار از شکل‌دهندگان داستان‌نویسی جنوب است.
بدون شک، بهرام حیدری را باید یکی از معدود نویسندگان آوانگارد در زمینهٔ
ادبیات روستایی–اقلیمی ایران به حساب آورد. یکی از نسل کمیاب و گم‌شده، که
همواره ناشناس و گمنام باقی ماند و به خاطر خاستگاه طبقاتی و ذهنیت خاص و
بی‌پروایِ خویش که خیلی‌ها را خوش نمی‌آمد، نتوانست در اذهان و قلوب بسیاری
از روشنفکران آن زمان، راهی بیابد. حتی در زمانی که کتاب «لالی» وی به
همراه کتاب «نان و گل» نسیم خاکسار به عنوان بهترین مجموعه داستان‌های سال
۱۳۵۸ شناخته شدند، او هنوز گمنام بود و شاید جامعهٔ ادبی آن زمان، به خاطر
نثر و فضاهای داستانی‌اش، نتوانست او را تاب بیاورد و به خاطر بسپارد.
وی بسیاری از سال‌های عمر خود را به عنوان سرباز سپاهی دانش و معلم در
روستاهای فراموش‌شدهٔ جنوب سپری کرد و بعد از انقلاب فرهنگی و پاکسازی در
آموزش و پرورش، به عنوانِ نویسنده‌ای متعهّد برای شهادت‌دادن به امرِ
واقعیّت، از ایران گریخت.
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
