کتاب حاضر به بررسی موضوعی دیدگاه های عرفانی حافظ می پردازد، نویسنده در این خصوص آورده است : «در این کتاب به صورت موضوعی دیدگاه های لسان الغیب ، حافظ شیرازی را بررسی کرده ام و به تشریح موضوعاتی چون «زهد» و «می» در دیدگاه این شاعر بزرگ پرداخته ام.»

این اثر در سی فصل تنظیم شده است که فصل اول آن نگاهی دارد به جمال پرستی از دیدگاه حافظ .  در این فصل کلمات و موضوعاتی نظیر : خال ، رابطه ی عشق و جمال و نشانه های جمال پرستی ، مورد اشاره قرار می گیرد .

منشأ لطافت اشعار حافظ ، درک زیبایی در دایره‌ی آفرینش است، وی زمانی به یافته های خود اعتماد می‌کند که قرآن کریم را راهنمای خود قرار می دهد .

حافظ در شیوه ی غزل سرایی، گوی سبقت را از همه ی معاصران و پیشینیان ربوده و سبک عرفانی را در غزل به اوج خود رسانده است . علاوه بر این که اسرار فصاحت و بلاغت به  غزلیات او جلوه ای خاص بخشیده است ، صنایع بدیعی ، تشبیه، استعاره و ایهام از محسنات معنوی اشعار او به شمار می آید. به ویژه با استفاده از قدرت خیال انگیزی آنچنان در عرصه ی معرفت هنر نمایی می کند که صاحبان اندیشه و ادب و غواصان بحر معرفت را به حیرت وا می دارد و خود مدعی است که کسی مانند او عروسان معانی را از سراپرده ی اسرار صید نکرده است .

حافظ معتقد است عشق برای تحصیل جمال و جمال قبل از عشق بوده است و در واقع عشق برای تأسیس جمال آمده است و حق تعالی با تجلی خود در قدم اول ، عشق آفرینی کرد. عاشق با دیدن جمال یار هر لحظه جانش قوی تر می شود. عاشق هر لحظه که جمال یار را می بیند، دلش بریده می گردد. نویسنده در این قسمت به داستانی از یوسف که در قرآن آمده است اشاره می کند: هنگامی که (همسر عزیز) از فکر آنها با خبر شد، به سراغشان فرستاد و از آنها دعوت کرد و برای آنها پشتی (گرانبها و مجلس با شکوهی) فراهم ساخت و به دست هر کدام ، چاقویی (برای بریدن میوه) داد و در این موقع به یوسف گفت وارد مجلس آنان شو، هنگامی که چشمشان به او افتاد، او را بسیار بزرگ و زیبا شمردند و (بی توجه) دست های خود را بریدند و گفتند: منزه است خدا ! این فرشته ای بزرگوار است. حافظ کمال و زیبایی را با این غزل تمام کرد:

که بندد طرف وصل از حسن شاهی                   که با خود عشق بسازد جاودانه

ندیم و مطرب و ساقی همه اوست                     خیال آب و گل در ره بهانه