چکیده
امروزه توسعه گردشگری روستایی به عنوان راهکاری در جهت توسعه اقتصادی و اجتماعی نواحی روستایی محسوب می‌شود اما توسعه گردشگری همواره با موانعی نظیر موانع ساختاری، زیربنایی، اجتماعی- فرهنگی و موانع آموزشی روبرو است. هدف این مقاله، تحلیل موانع موثر بر توسعه گردشگری روستایی در روستای اخلمد شهرستان چناران می‌باشد. روش کار به صورت میدانی بوده و اطلاعات از طریق پرسش نامه از 200 نفر از روستاییان ساکن در روستای اخلمد جمع آوری گردیده است. روایی صوری پرسش نامه با کسب نظرات صاحب نظران در دانشگاه و کارشناسان اجرایی مربوطه به دست آمد. هم چنین پس از انجام یک مطالعه راهنما و آزمون پایایی پرسش نامه ضریب کرونباخ آلفا 86/0 بدست آمد. داده‌های بدست آمده با استفاده از تکنیک فرآیند تحلیل سلسله مراتبی مورد تحلیل قرار گرفته‌اند. نتایج پژوهش نشان می‌دهد که از بین موانع موثر در توسعه گردشگری روستایی مانع ساختاری در شهرستان چناران، موثرترین مانع فرآروی توسعه گرشگری روستایی بوده و موانع اجتماع-فرهنگی، زیربنایی و آموزشی در رده بعدی قرار گرفتند. در نهایت با توجه به تحلیل نتایج، پیشنهاداتی کاربردی ارائه شده است.   

کلیدواژگان

کلمات کلیدی: گردشگری روستایی؛ توسعه روستایی؛ روش تحلیل سلسله مراتبی؛ روستای اخلمد

مقدمه

انباشت و سرعت نوآوري هاي تكنولوژيكي، به خصوص در بستري از گذار از شيوه توليد فورديستي به پسافورديستي در عصر پسامدرن در زير فشار حاصل از اين تكنولوژي سبب شكل گيري تحولات اجتماعي گرديده است. اين امر خود از آنجا ناشي ميشود كه تأثير متقابل هر دو امر ابزار توليد و تحولات اجتماعي لازم و ملزم يكديگرند (پاپلی یزدی و سقایی ،1381 ،12) در اين ميان يكي از تحولات اجتماعي در جوامع معاصر، پديدار شدن اوقات فراغت به عنوان يكي از نيازمنديهاي اساسي جوامع معاصر و ملزومي براي تاب آوردن زندگي تحت سيطره تكنولوژي است. در راستاي اين امر گردشگري نيز به عنوان يكي از شيوه هاي گذران اوقات فراغت گسترش و توسعه يافته است. گردشگري واوقات فراغت در عصر پسامدرن به عنوان يك حق محسوب گرديده و به پايه هاي زندگي و هستي انسان بدل گشته است (پاپلی یزدی و سقایی ،1382 ،38) ساختار گردشگري در عصر پسامدرن و در پيرامون تحولات اجتماعي، تغييرات محسوس بسياري را پذيرا شده است. اهميت يافتن گردشگري در مقياس خرد يكي از تغييراتي است كه بيشتر در رابطه با دو متغير