امروزه نياز به وسايل قابل اطمينان، سريع وغير تهاجمي
براي تشخيص خودکار هويت اشخاص به شکل قابل توجهي وجود دارد. تکنيک هاي کامپيوتري
که براي شناسايي ويژگيهاي افراد مانند صورت، اثر انگشت، شبکيه، صوت، هندسه کف دست،
چشم و غيره به کار مي روند، کاربردهاي فراواني در زمينه هاي امنيتي، نظارتي و
مالکيت دارند. اما بسياري از روشهاي موجود توانائيهاي محدودي در زمينه شناسايي
ويژگيها در موارد عملي و واقعي دارند؛ برخي از روشها مستلزم تماس با بدن شخص ميباشند،
برخي به صورت تهاجمي عمل مينمايد، تعدادي از روشها مستلزم تنظيم نهايي توسط يک
شخص ميباشند و برخي ديگر از آنها هزينه هاي بالايي دارند. روشي که اخيراً بيشتر
از ساير روشها مورد توجه قرار گرفته است، شناسايي افراد از روي خصوصيات موجود در
عنبيه آنهاست. پيشبيني مي شود که شناسايي افراد بر اساس عنبيه در محدوده وسيعي از
کاربردهايي که شناسايي افراد در آنها مي بايست ايجاد شده و يا تصديق گردد، گسترش
يابد. اين ايده، کنترل گذرنامه، تجارت الکترونيکي، خدمات درماني، پرداختهاي
استحقاقي، حق دستيابي به اطلاعات ويژه، اختيارات، خدمات دولت، کاربردهاي نيروي
انتظامي و قانوني، سفر هوايي، ورود به کامپيوتر و يا هر تعامل ديگري که درآن
شناسايي شخصي بر دارائي يا رمز خاصي(کليدها، کارت ها، مدارک، کلمات عبور، شماره
هاي شناسايي فردي) تکيه مي کند، را شامل ميگردد.