|
|
|
این مقاله مربوط به سال 2015 بوده و اصل مقاله 11 صفحه و ترجمه مقاله 17 صفحه می باشد.
چکیده:
این مقاله به بررسی یک نمونه می پردازد که شامل 36 شرکت می شود, این شرکت ها در دور نخست
Dodd-Frank, در رای گیری سال 2011, به برنامه ریزی مجریان خود, رای منفی داده اند؛ این 36 شرکت عملکرد ضعیفی داشته اند و پرداختی آنها به CEO (مدیر اجرای) در بازه ی پیش از رای گیری, بالا بوده است؛ بویژه در سال 2010. ما دریافتیم که 20 درصد از شرکت های رد شده دارای کاهش درامدی بوده اند که بر بازه ی پنج ساله ی پیش از رای گیری تاثیر (منفی) داشته است,در قیاس با تنها 3 درصد برای گروه کنترل شده. این نمونه از شرکت ها, همچنین, دارای کنترل داخلی ضعیف تر نیز هستند, در عین حال پرداختی حسابرسی آنها در یک سال پیش از رای گیری بالاتر است. رای گیری نشان می دهد که شرکت های رد شده دارای محیط (همراه با) ریسک بالاتر (در سال های پیش از رای گیری) هستند. به اضافه اینکه, از آنجا که بیش از نیمی از این بازبینی ها, پس از رای گیری (مربوط به Say on Pay) رخ داده است, یافته ها نشان می دهند که حسابرسان باید از رای گیری به عنوان یک ارزیابی کننده ی ریسک (ورودی) استفاده کنند.
:: برچسب‌ها:
حق رای در پرداخت ,
ریسک حسابرسی ,
ارائه مجدد ,
کنترل های داخلی ,
,
:: بازدید از این مطلب : 30
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : چهار شنبه 9 شهريور 1395 |
نظرات ()
|
|
|
|
|
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
