ما برای برآورده شدن نیازهای روزمره خود باید ارتباط برقرار کنیم؛ نیاز به غذا، مسکن، نیاز به همکاری با دیگران برای ارضای حس دوستی و کامیابی‌اجتماعی‌ و انواع نیازهای‌‌اقتصادی و اجنماعی؛ سایر نیاز‌ها هم که جای خود را دارند.

نیاز به مبادله اطلاعات،‌سرگرمی، نیاز بهبروز خلاقیت اجتماعی و ... در ‌واقع ارتباط ما را به شبکه گسترده انسان‌ها پیوند می‌دهد.‌این شبکه از خانواده‌شروع‌ شده و به حلقه دوستان می‌رسد و بعد‌با کمک رسانه‌های جمعی، کل‌جامعه و سراسر جهان را در بر می‌گیرد.

نحوه تکوین فردیت ما به میزان موفقیت ما در ساختن این شبکه‌ها وابسته است.‌ارتباط صرفا مبادله‌اطلاعات در باره‌ی واقعیت‌های سخت افزاری نیست. بلکه ارتباط به معنای‌تبادل‌افکار، ‌احساسات،عقاید و تجربیات نیز هست. از نظر فردی ارتباط ما را قادر می‌سازد تا به عضوی مفید و موثر‌برای اجتماع‌تبدیل شویم. از منظر اجتماعی ارتباط بین اجزای جامعه رشد و بقای جامعه را تضمین می‌کند.

حال‌برای شناخت و درک هر چه بیشتر  مقوله‌"ارتباط و ارتباطات" باید تاریخچه آن، دیدگاه‌های صاحب نظران، معانی،‌ عناصر اولیه، روش‌های ارتباطی، سیر صعودی و هر آنچه که به این حوزه مربوط می‌شود را بررسی کنیم.

پیدایش و پویایی علم ارتباطات را مانند بسیاری از علوم دیگر به اندیشه‌ایرانیان، رومیان و ‏یونانیان پیش از میلاد نسبت می‌دهند.