«میرزا حسن‌خان مشیرالدوله» که پسین‌تر با نام «حسن پیرنیا» نامدار شد از بزرگان واپسین روزگاران پیشوایی قاجارها

 بود که افزون بر نقش پررنگی که در سیاست معاصر ایران داشت، در رسته تاریخ نگاری نیز در ردیف بزرگان ایرانی جای

 گرفت.

پیرنیا را باید پدر تاریخ‌نگاری به سبک نوین در ایران دانست. او به فرنود آشنایی با زبان‌های اروپایی، توانسته بود آثار

 مهند و مهم تاریخ‌نویسان غربی درباره تاریخ ایران باستان را بخواند. آبشخورهای پیرنیا برای نوشتار این کتاب، تواریخ

 نوشته شده به زبانهای آلمانی، فرانسوی، روسی و انگلیسی است که برگردان‌ةایی از منابع یونانی و رومی

 باستان چون تاریخ هرودوت، بودند. همچنین پیرنیا برای نگارش این کتاب از منابع عربی و فارسی نیز چون تاریخ طبری و

 کتب مسعودی و بیرونی و… بهره برداری کرده بود.

این کتاب شامل سرگذشت مادها، هخامنشیان و اشکانیان است. همچنین در کنار رویدادهای این سه سلسله

 شاهی، به تاریخ مصر و یونان و بابل و دیگر ملل پیرامون ایران نیز میپردازد.

این کتاب از بزرگترین و مورد اعتمادترین منابع برای مطالعه و پژوهش تاریخ ایران باستان است.