هدف از رفتار نو آورانه، وجود رفتارهی ناشی از ابتکار و خلاقیت فرد می باشد. نوآوری در سازمانها از ارکان اساسی افزای بهره وری سازمانی و ایجاد فضایی مستعد برای پیشرفت با سرعتی چشم گیر، به شمار می رود. با تأکید بر نقش و اهمیت کارکنان در بهبود شرایط سازمان ها، داشتن قدرت خلاقیت و برخورداری افراد از خلاقیت و نوآوری از اهمیت زیادی برخوردار می باشد. مهمترین عاملی که می تواند با نظارت دقیق و بررسی بازده های سازمانی، میزان نوآوری و خلاقیت کارکنان را ارزیابی کند، سرپرستان مررسیی باشند. از این رو، وجود ابزاری جهت بررسی میزان نوآوری کارکنان، چه از لحاظ پژوهشی و چه از لحاظ حیث کاربردی، بسیار ضروری به نظر می رسد.